هوا گـَـرم بود

نسيمـے مُلايــم مے وزيـد

چه هنــرے بود رقص ِ بلونــدے هايت در هوا

چه خنـَـك مي شدے با آن آستيــن كوتاه

چه جذاب بـودے با آن عشـوه و خنده هـا

كنـــآرم نشستـه بودے

و حس نكــردے

لــــذت مرا

وقتے راننــده

مــرا "خانـوم" خطــاب كرد

و تــو را "خانــومي"

...

و مـלּ همچناלּ به خانم بودלּ خود مے بالم...